طبق قانون و شرع اسلام، ناباروري يا ديگر مشكلات جنسي جدي، ميتوانند دليلي بر طلاق گرفتن زوجين از يكديگر باشد.

يكي از دعاوي مهم و پيچيده خانوادگي دعواي طلاق ناشي از نازايي زن و مرد است. پيچيدگي اين نوع دعوا از اين جهت است كه قانونگذار ما براي حفظ خانواده، تشريفات طولاني را براي صدور حكم طلاق در نظر گرفته است. در اين مطلب از مجله دلتا به موضوع طلاق به علت نازايي ميپردازيم.
طلاق به دليل نازا بودن زن
گفته شده كه مطابق با ماده ۱۱۳۳ قانون مدني مرد ميتواند هر موقع بخواهد زنش را با رعايت تشريفات خاص طلاق دهد. اين تشريفات عبارتاند از: ثبتنام در سامانه طلاق، رفتن به جلسات مشاوره و ارائه دادخواست طلاق.
مخالفت زن هم مانع صدور حكم طلاق از طرف مرد نخواهد بود. با توجه به اين ماده ميتوان فهميد كه مرد براي جدايي و طلاق دادن زن نيازي به ارائه دليل محكمهپسند در ضمن برگه دادخواست طلاق ندارد.
پس اگر زن نازا باشد و نتواند فرزندي به دنيا بياورد يا هر مشكل ديگري كه بعد از عقد براي او بوجود آمده است را داشته باشد، مرد ميتواند با پرداخت تمام حقوق مالي زن به او گواهي عدم امكان سازش را براي طلاق دادن زن از دادگاه بگيرد. مهلت استفاده از اين گواهي سه ماه است. نازايي زن يا بچهدار نشدن او از موارد فسخ نكاح نيست.
چگونگي طلاق به دليل نازايي مرد
يكي از شايعترين علتهاي طلاق در جامعه همين موضوع طلاق به دليل نازايي مرد است. در قانون حمايت از خانواده و در بند ۱۰ شرايط مذكور در عقدنامههاي ازدواج دائم يكي از مواردي كه زن حق طلاق را دارد، مبحث طلاق به دليل نازايي مرد است.
درصورتيكه زني پس از گذشت ۵ سال از شوهر خود به جهت عقيم بودن (ناباروري) يا عوارض جسمي ديگر صاحب فرزند نشود، زن ميتواند طلاق به دليل نازايي را در دادگاه مطرح كند.
سوالي كه مطرح ميشود آن است كه آيا قانون در صورت بچهدار نشدن شوهر، از طريق طبيعي و معمول به زن امكان طلاق ميدهد؟ يا پس از طي مراحل درمان و استفاده از روشهاي باروري غير طبيعي و بچهدار نشدن شوهر، امكان طلاق وجود دارد؟
قانون در اين خصوص ساكت است و بين قضات دادگاهها هم اختلاف نظر است. ولي، اكثريت قضات صرف بچهدار نشدن شوهر از طريق طبيعي پس از مدت ۵ سال را براي طلاق زن كافي ميدانند.
پيشنهاد مطالعه: براي آشنايي با نكات حقوقي مطلب حقي كه به زن اجازه ميدهد تمكين نكند اما نفقه و مهريه بگيرد را مطالعه كنيد.