طبق قانون هيچ زني حق ندارد جداي از شوهرش در خانهاي مستقل زندگي كند مگر در دو مورد.

قانون مدني جمهوري اسلامي ايران در مواد متعددي به حقوق متقابل زن و شوهر پرداخته است. يكي از مهمترين مسائلي كه در ابتداي زندگي هم زوج و زوجه و هم خانوادههاي آنان با آن درگيرند، بحث مسكن و محل سكونت است. در اين مطلب از مجله دلتا به موضوع جدا زندگي كردن زوجين ميپردازيم.
چه زماني زن ميتواند جداي از شوهر خود زندگي كند
طبق مواد ۱۱۱۴ و ۱۱۱۵ قانون مدني، زن نميتواند مسكن مستقلي براي زندگي جدا از شوهرش اختيار كند مگر اينكه در يك منزل براي زن خطر جاني، مالي يا شرافتي وجود داشته باشد.
دراينصورت زن ميتواند مسكن جداگانهاي براي خودش انتخاب كند. اگر به اين علت زن مسكن جداگانهاي اختيار كرده باشد باز هم نفقه او بر عهده شوهر است.
طبق ماده ۱۱۰۷ قانون مدني، مسكن جزيي از حق نفقه زوجه است. زوج مكلف است كه مسكن مناسبي براي خانواده خود تهيه كند.
نكته ديگر اين ماده اين است كه مسكن تهيه شده بايد متناسب با شان و مرتبه اجتماعي زن باشد. در غير اينصورت زن ميتواند از سكونت در آن خانه ممانعت كند.
بر اساس ماده ۱۱۱۴ قانون مدني، زن بايد در منزلي كه شوهر تعيين ميكند سكني نمايد مگر آنكه اختيار تعيين منزل به زن داده شده باشد.
همچنين طبق ماده ۱۰۰۵ قانون مدني اقامتگاه زن شوهردار همان اقامتگاه شوهر است.
البته اگر در زمان عقد، شرط انتخاب محل سكونت را به زن داده باشند ديگر اختيار انتخاب مسكن بر عهده او خواهد بود. همچنين اگر زوجه بخواهد در خانهاي زندگي نكند قانون هم به استناد شرط ضمن عقد حق را به او ميدهد.
پيشنهاد مطالعه: براي آشنايي با نكات حقوقي آيا ميتوان آپارتمان را بابت مهريه توقيف كرد؟ مطالعه كنيد.