در اين شرايط حضانت فرزند فقط با مادر است

حضانت، نگهداري و مراقبت جسمي، روحي، مادي و معنوي اطفال و تعليم و تربيت آنان محسوب مي‌شود.

در حضانت آن‌چه از همه مهم‌تر است مصلحت كودك است. به اين ترتيب قانون ابتدا مصالح كودك را و سپس حق پدر و مادر براي نگهداري آن‌‌ها را در نظر مي‌گيرد. در اين‌صورت اگر مصلحت طفل ايجاب كند كه پيش هيچ‌ يك از پدر و مادرش نباشد، دادگاه رأي مي‌دهد كه كودك به شخص ثالثي سپرده شود. در اين نوشتار از مجله دلتا قصد داريم به موضوع حضانت فرزند توسط مادر بپردازيم.

حضانت فرزند

 با اصلاحيه مصوب سال ۸۲ كه به تصويب مجمع تشخيص مصلحت رسيد، براي حضانت و نگهداري طفل كه پدر و مادر او از يكديگر جدا شده‌اند، مادر تا ۷ سالگي (پسر يا دختر فرقي ندارد) اولويت دارد و پس از آن با پدر است.

البته اين تبصره هم به اصلاحيه افزوده شده است. پس از ۷ سالگي هم در صورتي‌كه ميان پدر و مادر درباره حضانت اختلاف باشد، حضانت طفل با رعايت مصلحت كودك و به تشخيص دادگاه است.

جايگاه مصلحت طفل

بر اين اساس حضانت طفل پس از هفت سالگي به‌طور مطلق به پدر واگذار نمي‌شود. بلكه هرگاه بين پدر و مادر طفل در مورد حضانت او اختلاف شود معيار تعيين حضانت‌كننده صرفا مصلحت طفل است.

چه‌بسا عليرغم عدم وجود عيب و نقصي در پدر به تشخيص دادگاه مصلحت طفل اقتضاء مي‌كند حضانت او بر عهده مادرش باشد.

در اين صورت بدون اينكه نياز به دليل ديگري باشد حضانت از پدر سلب و به مادر داده خواهد شد.

موافقت پدر با واگذاري حضانت فرزند

اعلام كرده است: «به موجب ماده ۱۱۶۸ قانون مدني حضانت و نگهداري اطفال براي ابوين هم حق است و هم تكليف و قابل مصالحه نيست.»

نحوه ملاقات طفل

در اين خصوص ماده ۱۱۷۴ قانون مدني قابل ملاحظه است كه مي‌گويد: «هر كدام از والدين كه طفل تحت حضانت او نيست، حق ملاقات طفل خود را دارد.

تعيين زمان و مكان ملاقات و سير جزييات مربوط به آن در صورت اختلاف بين والدين با محكمه است.»

پيشنهاد مطالعه: براي آشنايي با نكات حقوقي بيشتر مطلب شرايط دريافت مستمري همسر اول را مطالعه كنيد.