قوانين ما اعم از حقوقي و كيفري تعريفي از خيانت ارائه نكردهاند و بهطور كامل مشخص نيست چه رفتار يا رفتارهايي را بايد خيانت بدانيم.

موضوع بخشيدن جرم خيانت زوجين، از دو ديدگاه قابل تامل و بررسي است، ديدگاه اول از جهت گذشت و بخشش نسبت به يكديگر كه امري شخصي بوده و كاملا تصميمگيري در آن مربوط به طرفين است. اما از جهت موضوع و ديدگاه ديگر، اثر قانوني كه در اين باره وجود دارد هست. در اين مطلب از مجله دلتا به موضوع بخشش خيانت ميپردازيم.
جرايم قابل گذشت
جرايمي هستند كه در صورتي مقامات قضايي به آنها رسيدگي و اجراي مجازات مينمايند كه شاكي از متهم شكايت نموده باشد و اگر شاكي از جرم گذشت كند، در هر مرحلهاي كه موضوع مطرح باشد متهم ديگر تحت تعقيب كيفري قرار نخواهد گرفت (براي مثال جرم توهين) در حاليكه در جرايم غير قابل گذشت نيازي به شكايت شاكي يا مدعي خصوصي نيست.
در نهايت بايد بيان داشت كه هر دو جرم زنا و رابطه نامشروع غير زنا يك نوع جرم غير قابل گذشت هستند و درصورت گذشت و بخشش شاكي، رسيدگي و اجراي مجازات در هرحال ادامه خواهد داشت.
اما مطابق با تصميمات اخير قوه قضاييه در قالب يك راي وحدت رويه؛ جرم موضوع ۶۳۷ (رابطه نامشروع) يك نوع جرم شرعي همانند جرم زنا نيست و در نتيجه قاضي رسيدگيكننده به موضوع ميتواند درصورت وجود شرايط لازم اقدام به تخفيف، تعليق و… مجازات نمايد برعكس جرم زنا كه اين امكان را ندارد.
پيشنهاد مطالعه: براي آشنايي با نكات حقوقي بيشتر مطلب نفقه زن در قانون بر چه اساسي محاسبه ميشود؟ را مطالعه كنيد.